Mam dość ekscentryczne hobby – rzeźbię w drewnie przy użyciu piły tarczowej. Wielkie kłody, które leżą u mnie na podwórzu prędzej czy później zmienią się w piękne dzieła sztuki, a gotowe już rzeźby są dowodem na to, że wiem o czym mówię. Opowiem teraz, jakich narzędzi używam i jak wygląda proces zmiany bezkształtnej bryły w okaz sztuki.
Sztuka rzeźbienia w drewnie
Zacznijmy od podstaw, czyli od piły tarczowej. Nie jest ona jakaś wyjątkowa, gdyż w trakcie rozwoju mojego hobby zauważyłem że to nie piła jest ważna, a tarcza, której się używa. Dlatego zacząłem zbierać informację i sprawdzać, który materiał będzie się sprawdzał najlepiej. Stanęło na tak zwanej „widii do drewna”, lub inaczej tarcza widiowa. Widia – lub inaczej węglik spiekany – jest to materiał narzędziowy uzyskiwany w procesie metalurgii proszkowej z węglików różnych metali, głównie wolframu i tytanu. Aby zmniejszyć koszta, tylko zęby piły pokryte są tym materiałem, ale już to wystarczy, by miały one dużo większą wytrzymałość, skuteczność i odporność na ostrzenie. Piły wykonywane z tego materiału mogą służyć do różnych celów, między innymi poprzecznego i wzdłużnego cięcia drewna, do wykonywania tak delikatnych prac jak moja, ale może też służyć do wycinania karton-gipsu – tak jak mówiłem, wszystko zależy od konkretnej piły, którą akurat mamy. Widia do drewna pozwala mi bez trudu pracować nawet na najtwardszych rodzajach drewna bez większego wysiłku, a moje rzeźby mogą mieć ten zamierzony, dziki wygląd.
Koniec końców opowiedziałem więcej o narzędziach niż o samej sztuce. Głównie dlatego, iż uważam że dobre narzędzie jest ponad połową sukcesu – wystarczy spojrzeć na mistrza piłki nożnej, który nie potrafi grać w butach kiepskiej jakości, lub przy użyciu źle napompowanej piłki.
